Bij opgravingen in 1910 in de funderingen van een Romeins-Gallische villa in Chardeneux-Bonsin kwam dit maskerfragment te voorschijn, dat een faunus zou uitbeelden, gebaseerd op de enige bewaard gebleven kleine hoorn, ingeplant in het kapsel.
Het masker, op ware grootte, is gestempeld door middel van een gipsen matrijs. De bevestigingsgaatjes bovenaan de schedel in de buurt van de oren zijn er voor het bakken in geboord, evenals de ogen, de mond en de neusgaten. Sporen van polychromie zijn nog zichtbaar bij de naad van het linkeroog, op de linker wenkbrauw en ter hoogte van het haar. De kleur rood is vermoedelijk aangebracht voordat het masker de oven in ging.
De twee belangrijkste plaatsen waar maskers werden vervaardigd in het noord-westelijk deel van het keizerrijk bevonden zich in Duitsland, in Keulen en Trier. De witte klei die gebruikt is voor het masker van Bonsin was van een type materiaal dat uitsluitend gebruikt werd in de Keulse
pottenbakkerijen (gelegen rond de Rudolfplatz) die actief waren tussen de laatste dertig jaar van de 1ste eeuw en het begin van de 3de eeuw na Christus. De vervaardiging van maskers was maar een deel van de activiteiten van deze werkplaatsen, die gespecialiseerd waren in de vervaardiging van allerlei soorten keramiek.
In het verleden werden deze maskers vaak beschouwd als theateraccessoires, die op de gezichten van de acteurs werden geplaatst, vastgemaakt met linten of koorden. De meest waarschijnlijke hypothese is eigenlijk dat het decoratieve elementen waren die de zuilenrijen en wanden versierden in de Romeinse villa's. Fragmenten van muurschilderingen die in Vichten aan het licht zijn gekomen en worden bewaard in het Musée national d’Histoire et d’Art van Luxembourg tonen maskers die met linten zijn opgehangen.
In 2001, leverde de inventaris van het archeologisch materiaal dat in 1910 in Bonsin was gevonden, de ontdekking op van een fragment van een tweede masker van witte klei, dat valt onder de categorie ‘groteske maskers’.
