Dit klein rechthoekig stuk glas met kleurenmotief is vermoedelijk vervaardigd in Egypte, onder Romeinse heerschappij, in een glaswerkplaats in de stad Alexandrië. Dit is een goed voorbeeld van de creativiteit en vakkennis van de glaskunstenaars uit de Oudheid en meer bepaald van de techniek van glasmozaïek, die al heel goed werd beheerst op een klein glasoppervlak. Meerdere staafjes van gekleurd glas, zo geplaatst dat ze een tekening vormen, worden gesmolten in één riet of staafje, zodat het motief over de hele lengte gereproduceerd wordt. De plaquettes met identieke tekeningen worden verkregen door het in stukken hakken van het staafje, wat dus het begin betekent van serieproductie van glaswerk. Het halve gezicht geplaatst naast een tweede omgedraaide plaat wordt op deze manier een volledig gezicht.
Dit theatermasker beeldt een hofdame uit met een doek om haar hoofd in de vorm van een mijter en met pijpenkrullen, identiek aan de kapsels van de goden Dionysus en Isis. Er zijn veel plaquettes teruggevonden, waarvan sommigen een compleet motief vormen, deze laten verschillende personages zien uit komische of dramatische theaterstukken. Deze plaquettes werden vermoedelijk gebruikt voor het inleggen van kleine meubels.
Deze techniek waarmee een met veelkleurige motieven ingelegde staaf werd verkregen, werd in de oudheid ook veelvuldig gebruikt om bekers en kralen te versieren, een decoratiestijl die vanaf het eind van de 15e eeuw in Venetië willekeurig werd aangeduid met ‘millefiori’ (‘mille fleurs’).
