Soms komen de museumcollecties door een toeval tot stand: een toevalstreffer met een spade op een werkplaats brengt een verborgen schat aan het licht. Deze broche, waarmee een ruim kledingstuk bijeen werd gehouden op de schouder, verenigt een aantal met elkaar verweven verhalen van mensen: het verhaal van de ambachtslieden die de broche hebben vervaardigd in de stijl van hun tijd, het verhaal van de laatste vrouw die de broche heeft gedragen in de 7de eeuw en het verhaal van degene die de broche gevonden heeft. Deze laatste heette Hippolyte Lamproye, 22 jaar oud en dagloner bij de steenfabriek van Moxhe (provincie Luik). Op een donderdag, 11 juni 1874, vond, de jonge Hippolyte, toen hij een beetje klei weghaalde van de rand van een winningsput, een ‘schat’, die naast dit juweel twee keramieken, een glasfragment, een gesptong van een centuur, een armband en een bronzen ring bevatte evenals kralen van amber en glaspasta. Hippolyte Lamproye verzamelde de voorwerpen en overhandigde ze aan graaf Georges de Looz-Corswarem. De voorwerpen, die door deze laatste werden geschonken aan het Luiks Archeologisch Instituut, werden vervolgens in bewaring gegeven van het Musée de Liège.
