In juni 1869, ontdekten arbeiders die bezig waren met de restauratie van de Romaanse Sint-Martinuskerk te Berg, in de buurt van Tongeren, een antieke viergodensteen die ingekapseld was in de sokkel van het hoogaltaar. Aan de steen werden wijzigingen toegebracht om hem aan te passen aan zijn nieuwe functie; hiervan getuigt het beschadigde beeldhouwwerk op een van de zijden. Verder vertoont de steen diepe inkepingen vanwege de metalen beugels waarmee deze aan het altaar was vastgemaakt. Ondanks de beschadigingen en slijtage zijn duidelijk twee godinnen te onderscheiden dankzij hun attributen: Juno (patera voor plengoffers en toorts) en Fortuna (cornucopia, roer en rad). De andere twee, mannelijke, goden zijn moeilijk herkenbaar want de goddelijke attributen ontbreken. Het gaat vermoedelijk om Mercurius en Hercules. In de Romaanse periode vormden viergodenstenen de sokkel van een Jupiterzuil, een officieel monument waarvan de top werd gevormd door een ruiterstandbeeld geplaatst op een gigant met slangenstaart. Deze beeldengroep symboliseerde waarschijnlijk de overwinning van de keizer op zijn vijanden.
